# 22

Mazury ….... Mazury..... ten niezapomniany zapach jeziora, tataraku, klimat żagli. Bardzo chętnie będę tutaj wracać, ale tylko dla żeglowania. A za mną weekendowy, z niewielkim przedłużeniem, wyjazd na kajaki. Spływ Krutynią w tym roku przedłużyliśmy do 20 km. Pogoda wymarzona. Przez naszą niefrasobliwość słońce pozostawiło swój czerwony ślad na naszej skórze. Na pamiątkę. Nie byłabym sobą gdybym nie odnotowała minusów tej wyprawy. Miejsce naszych dwóch pierwszych noclegów, mimo wielu pozytywnych opinii na sieci, oceniam średnio. Te wiszące pajęczyny brrrrrr. Jedynie cena za nocleg (40 Pln za osobę) była w porządku. Jedzenie w pobliskiej „restauracji” niezbyt smaczne. Ostatni dzień i noc spędziliśmy w Mikołajkach. Kwatera czysta, z ręcznikami (cena już 80 Pln za osobę), ale za oknem naszego pokoju usytuowany był grill, z którego paru gości nie omieszkało skorzystać, racząc się prawie do północy zimnymi trunkami. Kiepska sprawa, gdy w perspektywie kolejnego dnia mieliśmy długą, powrotną podróż. Cóż, w moim życiu obecnie jest taki etap, w którym unikam większej ilości ludzi. Długo walczyłam z irytacją coraz głośniejszym towarzystwem za oknem i chęcią zwrócenia im uwagi. A niech tam...wakacje.... Samo pływanie kajakiem miało tylko jeden minus. Bardzo liczne towarzystwo innych kajaków. Zatrzymujących się na rzece w dowolnym momencie, grupowo, wzdłuż, w poprzek, jak kto wolał. I do tego przypadki grup z głośną muzyką. Powinni tego zabronić. Uwielbiam odpoczywać w ciszy więc staraliśmy się sprawnie wymijać hałaśliwe grupy. Byłam szczęśliwa, gdy w poniedziałkowym poranek wyruszyliśmy w drogę powrotną. Niestety wybraliśmy trasę, która biegła obok budowanej ekspresówki. Pełno ciężarówek oraz niemiłosiernej ilości kurzu i pyłu. Z ulgą dotarliśmy do domu. I tyle naszego wypoczynku tego lata. Przed nami wyjazd nad morze, ale tam będziemy pracować.

# 21

Lipiec....już wskoczył w swą drugą połowę. Liczyłam na piękną, słoneczną pogodę...przecież to wakacje. A tu.......słabo ze słońcem.

Pełni entuzjazmu kupiliśmy z Konradem, na sieci, leżaki do opalania. Niestety, jeden z nich musiałam reklamować. Wrrrr.......   Uroki zakupów on-line. Na szczęście firma szybko i sprawnie moje sugestie zwrotu pieniędzy wzięła pod uwagę i po małych perturbacjach otrzymałam zwrot gotówki na konto. Dla siebie fajny leżak kupiłam w sklepie stacjonarnym. Zanim skompletowaliśmy sprzęt do opalania przez cały ten czas pogoda nie umożliwiała korzystania z niego. Nadciągnęły chmury strasząc ewentualnym deszczem. Nie było go za wiele, a ziemia spragniona każdej kropli. Ja też patrzyłam w niebo z nadzieją, że porządnie popada, planując nawet wyjście na deszcz, by zmoknąć. I taka pogoda utrzymuje się do dziś. Mało słońca, trochę deszczu, w porywach pada więcej.  Śmiejemy się z Konradem, że być może tego lata z nowego zakupu nie skorzystamy.

Od pewnego czasu z przyjemnością wracam do wspomnienia naszego ubiegłorocznego spływu kajakiem na Mazurach. Po raz pierwszy zasiadłam w kajaku więc miałam pewne obawy, ale po paru minutach przekonałam się jak świetny to był pomysł. Cudowna okolica, możliwość podpłynięcia do brzegu i popływania, cisza i przejrzysta woda. Nie miało znaczenia, że bolały ręce, a na dłoniach pojawiły się pęcherze. Wyjechałam stamtąd przeszczęśliwa z mega naładowanymi akumulatorami. Teraz spontanicznie wpadliśmy na pomysł, że może powtórzymy tę mazurską przygodę. Szybko przeanalizowaliśmy nasze finansowe możliwości. Następnie jeden czy dwa telefony i mamy już nocleg. Kajak dzisiaj został zarezerwowany. Przecież jeśli coś ma się wydarzyć to wszystko będzie temu sprzyjało. I sprzyja. Staram się nie przeforsowywać na siłę pomysłów, które co chwila napotykają na trudności. Mówię sobie...może to nie ten czas. A Mazury są właśnie tym czasem....doskonale! 

W czerwcu bardzo mocno dała o sobie znać tzw. „ostroga” w prawej stopie. Zbagatelizowałam problem, ale kiedy ból solidnie dał mi w kość poszłam do lekarza. Chyba na „ładne oczy”, bo żadnych badań nie musiałam robić, dostałam skierowanie na zabiegi rehabilitacyjne. Pod koniec lipca je rozpocznę. Do tego czasu próbuję na własny koszt korzystać z fali uderzeniowej i ultradźwięków. Ból bardzo powoli, ale mija. Mam nadzieję, że przepisane zabiegi pozwolą mi wrócić do pełnej sprawności. Przecież w perspektywie mam w sierpniu wyjazd jako wychowawca kolonijny nad morze. A tuż przed wyjazdem wesele mojej chrzestnej córki.  Ze względu na dawne niesnaski z tą częścią rodziny nie mam ochoty tam jechać, ale widziałam jak bardzo jej zależy.  Zapewne to będzie jedyna okazja, by po wielu latach  spotkać się w takim gronie rodzinnym.